சித்தர் பாடல்கள்
சித்தர் பாடல்கள்
பாம்பாட்டி சித்தர்
நாடு நகர் வீடு மாடு முதலான பொருட்கள் எல்லாம் எமன் வரும் போது நம்முடன் கூட வருமா என்றால் வராது உடலிலிருந்து உயிர் போனபின் என்ன பயன் உண்டாகும் என்பதை உணர்ந்து நின்று ஆடு பாம்பே.
யானைப் படை சேனை படை தேர்ப்படை குதிரைப்படை இவையாவும் எமன் வரும் பொழுது நமக்கு துணை நிற்காது என்பதை உணராமல் ஞானம் சிறிதும் இல்லாத நாய்கட்கு புத்தி தேடி வரும்போது நீ நின்று ஆடு பாம்பே.
நீரில் தோன்றும் குமிழி ஆனது அப்போதே நிலை இல்லாமல் போவதை போல் இந்த உடல் உயிர் போனபின் நிலை இல்லாமல் போய்விடுகிறது என்பது உறுதி. என்று உலகில் பல உயிர்களைப் படைத்த இறைவனின் திருவடிகளைப் பற்றி நீ நின்று ஆடு பாம்பே.
நாறுகின்ற மீனை பலதரம் நல்ல தண்ணீர் ஊற்றிக் கழுவினாலும் தனது இயல்பான நாற்றம் போகாது அதுபோல மனிதன் என்னதான் பரிகாரங்கள் செய்தாலும் அவன் செய்த பாவங்கள் அவனை விட்டு நீங்காது. என்று நின்று ஆடு பாம்பே .எனவே மனிதர்கள் பாவங்கள் செய்யாது இருக்க வேண்டும் என்ற கருத்தை வலியுறுத்துகின்றது இப்பாடல்.
காடு, மலை, நதி, பதி, காசி முதலான இடங்களுக்குச் சென்று கால்கடுக்க ஓடி நற்பலன் காணமுடியுமா என்றால் முடியாது வீடுபேறு அடைவதற்கான வழிமுறைகளைக் கண்டு அதன் வேதக் கருத்துக்களின் முறையில் நெறி நின்று ஆடு பாம்பே. என்று மனிதர்கள் வீடுபேறு அடைவதற்கான வழிமுறைகளை வலியுறுத்துகின்றார் பாம்பாட்டிசித்தர்.
பட்டினத்தார் பாடல்
ஒன்று என்று இரு அனைவரும் ஒன்று என்று இரு தெய்வம் உண்டு. என்று இரு உயர் செல்வம் எல்லாம் அன்று என்று இரு உயர்ந்த செல்வம் எல்லாம் அப்பொழுது தான் என்பதை நாம் நினைக்க வேண்டும். பசித்தோர் முகம் பார்த்து நல்ல அறங்களைச் செய்து நட்போடு நன்றியோடு நடுநிலையில் இருந்து நீங்காமலே நமக்கு இட்டபடி நாம் நடக்க வேண்டும் மனமே. உனக்கு உபதேசம் இதுவே என்று மனதிற்கு உபதேசம் செய்கின்றார் பட்டினத்தடிகள்.
நம்பி விருப்பத்துடன் இரு வாழ்க்கை பொம்மலாட்டம் . என்று இரு இந்த வாழ்க்கை பொல்லா உடலை அடர்ந்த சந்தைக் கூட்டம் என்றே கருது . சுற்றத்தார் ஆகிய உறவினரை வாழவைக்கும் குடிக்கின்ற நீரோட்டம் என்றே இரு நெஞ்சே உனக்கு உபதேசம் இது தான் என்று குறிப்பிடுகின்றார்.
பிறக்கும் பொழுது நாம் எதுவும் கொண்டு வந்ததில்லை. பிறந்து மண்மேல் வாழ்ந்து இறக்கும் பொழுது எதுவும் நாம் கொண்டு போவதில்லை இதற்கிடையே ஆன நடுவில் உள்ள வாழ்க்கை வாழ்வதற்காகக் குறிக்கின்ற செல்வம் சிவன் தந்ததென்று இறைவனே நமக்கு வழங்கியது என்று கொடுக்க அறியாமல் யாருக்கும் கொடுத்த உதவாமல் இருக்கும் மனிதர்களுக்கு நான் என்ன சொல்லுவேன் கச்சியேகாம்பரனே. என்று இறைவனைக் கேட்கின்றார் பட்டினத்தடிகள் நாம் பிறக்கும் பொழுதும் எதுவும் கொண்டு வரவில்லை. இறக்கும் பொழுதும் எதுவும் கொண்டு செல்வதில்லை. இடையே உள்ள செல்வத்தை நாம் அறவழியில் பிறருக்கு உதவி செய்து வாழ வேண்டும் என்ற கருத்தை வலியுறுத்துகின்றார் பட்டினத்தடிகள்.
நாம் உயிர் வாழ்கிறோம் .இருப்பது பொய் .போவது மெய். நாம் வாழ்வது சிறிது நாளில் நாம் இறப்பது என்பது உண்மை .என்று எண்ணி மனமே யாருக்கும் தீங்கினை நீ நினைக்காதே. பருத்த தொந்தி நமதென்று நாமிருக்க நாய்நரிகள் பேய் கழுகு தமது என்று தாம் இருக்கும். நம்முடைய உடலை இவை உண்டு வாழ்வதற்காக காத்திருக்கும். எனவே நாம் இருப்பது என்பது பொய் சிறிது காலம் மட்டுமே இவ்வுலகில் வாழ்வோம் பின்பு இறப்பது என்பது மெய் என்பதை உணர்ந்து மெய் அறிவோடு செயல்பட்டு நாம் அறவழியில் நடக்க வேண்டும்.
உற்றார் உறவினர்கள் நாம் வீடு வரை மட்டுமே .விழியம் பொழுகும் மனைவி. மாதர் பெண்கள் வீதி மட்டுமே . விம்மிவிம்மி இரு கை தலை மேல் வைத்து அழும் மைந்தரும் சுடுகாடு மட்டுமே .பற்றி தொடரும் இருவினை நாம் செய்த நல்வினை தீவினை ஆகியவை மட்டுமே வரும் என்பதை உணர்ந்து நாம் செயல்பட வேண்டும்.
சிவவாக்கியர் பாடல்கள்
ஓடி ஓடி உட்கலந்த ஜோதி வடிவை நாம் நாடிநாடி நம்முடைய நாட்கள் கழிந்து போகின்றன .வாடிவாடி மாண்டுபோன மாந்தர்கள் இப்படி இறையைத் தேடியே மாண்ட மனிதர்கள் பலர் கோடிகோடி எண்ணிறந்த கோடியே.இறைவன் நம் மனத்துள்ளே இருக்கின்றார் என்பதை உணராமல் நாம் ஓடி ஓடி நம்முடைய வாழ்க்கையைக் கழிக்கின்றோம்.
மாறுபட்டு இருந்து மாறுபட்டு மணிகளை நன்கு விளக்கி வண்டுகள் சேகரித்த தேனைக் கொண்டு போய் ஒரு கல்லின் மீது ஊற்றுகின்ற மூடரே மாறுபட்ட தேவரும் அறிந்து நோக்கும் என்னையும் கூறுபோட்டு தீர்க்கவும் குருக்கள் பாதத்தில் வைக்கின்றேன். மனிதர்கள் மூடநம்பிக்கையால் கல்லின் மீது பாலையும் தேனையும் ஊற்றி வீணாக்குகின்றனர். எத்தனையோ குழந்தைகள் பசிக்கு அழுது துன்பப் படுகின்ற நிலையை நாம் இன்னும் கண்டு கொண்டுதான் இருக்கிறோம்.
கோயில் இது குறித்து கோயிலும் குளங்களும் கும்பிடும் நாம் குலத்துப் பெண்கள். கோயிலும் நம்முடைய மனத்துள்ளே குளங்களும் நம்முடைய மனதிலே. ஆவதும் அழிவதும் இல்லை இல்லை இல்லையே அதனால் எதுவும் ஆவதும் இல்லை அழிவதுமில்லை கோயில் குளம் எல்லாம் நம்முடைய மனத்திலேயே இருக்கின்றது. மனமே கோவில்.
சாதி என்பது எது சலம் திரண்ட நீரெல்லாம் பூத வாசல் ஒன்றலோ பூதம் ஐந்தும் பஞ்ச பூதங்கள் ஐந்து காதில் வலி காற்று காரை கம்பி பாடகம் பொன் ஒன்றல்லோ சாதிபேதம் ஓதுகின்ற தன்மை என்ன தன்மையோ ஏனாம் ஜாதியின் பெயரால் ஓதிக் கொண்டிருக்கிறோம்.என்று சாதி பேதம் பார்க்கின்றவர்களைப் பார்த்துக் கேட்கின்றார். அது மட்டுமல்ல, மணமுடிக்க மணப் பெண்ணை குணம் பார்த்துதான் தேர்வு செய்ய வேண்டுமே தவிர குலம் பார்த்தல்ல என்று இளைஞர்களையும்
கேட்டுக் கொள்கிறார்.
பாலானது கறந்தபின் பசுவின் காம்பில் உட்புகாது. கடைந்த வெண்ணெய் ஆனது மோரிலே சென்று கலக்காது. உடைந்துபோன உயிர் உயிரின் சங்கொலியன் ஓசை உடலில் இருந்து பிரிந்த உயிர் மீண்டும் உடலைச் சென்று சேராது. விரிந்த பூ உதிர்ந்த காயும் மீண்டும் மரத்தில் சென்று மலராது. இறந்தவர் பிறப்பதில்லை இல்லை இல்லை இல்லையே என்று நிலையாமையை உணர்த்துகின்றார் சிவவாக்கியார்..
கருத்துகள்
கருத்துரையிடுக