ஆறு - கவிமணி தேசிக விநாயகம் பிள்ளை
ஆறு
ஆசிரியர் -
கவிமணி தேசிக விநாயகம் பிள்ளை
ஆசிரியர்குறிப்பு
கவிமணி தேசிக விநாயகம் , 27 சூலை 1876 – 26 செப்டம்பர் 1954) 20ஆம் நூற்றாண்டில் குமரி மாவட்டத்திலுள்ள தேரூரில் வாழ்ந்த ஒரு புகழ் பெற்ற கவிஞர். பக்திப் பாடல்கள், இலக்கியம் பற்றிய பாடல்கள், வரலாற்று நோக்குடைய கவிதைகள், குழந்தைப் பாடல்கள், இயற்கைப் பாட்டுகள், வாழ்வியல் போராட்ட கவிதைகள், சமூகப் பாட்டுகள், தேசியப் பாட்டுகள், வாழ்த்துப் பாக்கள், கையறு நிலைக் கவிதைகள், பல்சுவைப் பாக்கள் என பல்வேறு
படைப்புக்களைப் படைத்துள்ளார்..
சிவதாணுப்பிள்ளை -ஆதிலட்சுமி தம்பதியர்க்கு இரண்டு பெண் குழந்தைகளை அடுத்து மூன்றாவதாக தேசிக விநாயகம் பிறந்தார். இரண்டு பெண்களுக்குப்பின் பிறந்த ஆண் மகவுக்கு தான் வணங்கும் தேசிக விநாயகரின் பெயரை வைத்தார் சிவதாணுப்பிள்ளை. ஒன்பதாவது வயதில் தன் தந்தையை இழந்தார். எம். ஏ. படித்த கவிமணி பின் ஆசிரியர் பயிற்சி படித்து, தான் படித்த பள்ளியிலேயே ஆசிரியர் ஆனார்.
நாகர்கோவிலிலுள்ள கோட்டார் ஆரம்பப்பள்ளி, நாகர்கோவில் ஆசிரியர் பயிற்சிப்பள்ளி மற்றும் திருவனந்தபுரம் பெண்கள் கல்லூரி போன்றவற்றில் ஆசிரியராக 36 ஆண்டுகள் பணிபுரிந்தார்.
தமிழில் குழந்தைகளுக்காக முதன்முதலில் தொடர்ச்சியாகப் பாடல்களை எழுதினார். 1938 ஆண்டு வெளியான அவருடைய மலரும் மாலையும் தொகுதியில் 25 க்கும் மேற்பட்ட குழந்தைப் பாடல்கள், 7 கதைப் பாட்டுகள் இடம்பெற்றிருந்தது. தோட்டத்தில் மேயுது வெள்ளைப் பசு என்ற பாடல் இன்றளவும் பிரபலமாக உள்ள அவரது குழந்தைப் பாடல்களில் ஒன்று.
24 திசம்பர் 1940 இல் சென்னை பச்சையப்பன் கல்லூரியில் தமிழவேள் உமாமகேசுவரம் பிள்ளை கவிமணி என்ற பட்டம் வழங்கினார்
. 1943 இல் அண்ணாமலை அரசர் ஆத்தங்குடியில் பொன்னாடை போர்த்திக் கௌரவித்தார். பெரும் பொருள் வழங்க முன் வந்தபோது அதை வாங்க மறுத்து விட்டார். 1954 இல் கவிமணிக்குத் தேரூரில் நினைவு நிலையம் அமைக்கப்பட்டது. அக்டோபர் 2005இல் இந்திய அரசு அஞ்சல் தலை வெளியிட்டுச் சிறப்பித்தது.
கவிமணியின் நூல்கள்
·
அழகம்மை ஆசிரிய விருத்தம்
·
ஆசிய ஜோதி, (1941)
·
மலரும் மாலையும், (1938)
·
மருமக்கள்வழி மான்மியம், (1942)
·
கதர் பிறந்த கதை, (1947)
·
உமார் கய்யாம் பாடல்கள், (1945)
·
தேவியின் கீர்த்தனங்கள்
·
குழந்தைச்செல்வம்
·
கவிமணியின் உரைமணிகள்
·
காந்தளூர் சாலை
·
தோட்டத்தின் மீது வெள்ளை பசு
பாடலின் திரண்ட கருத்து
கல்,
மலை
போன்ற
பல்வேறு
தடைகள்
எதிர்ப்படும்
போது
அதைத்
தாண்டிக்
குதித்தும்,
சமவெளியில்
சிறு
குழந்தை
போல்
தவழந்தும்
பயணம்
செய்து
செல்லும்
ஆற்றின்
பயணப்பாதையில்
இருக்கும்
நிலங்களில்
பயிர்
செய்யப்பட்டுள்ள அனைத்துப் பயிர்களையும் உயிர்ப்பித்துச் செல்கிறது. ஆற்றின் ஓட்டத்தில்
பல்வேறு
சுவையுள்ள
கனிகளையும்,
மணமுள்ள
மலர்களையும்
தன்னுடன்
கொண்டு
செல்கிறது.
இறைவனான
கடலைத்
தேடிக்
கலந்து
விட
நெடுந்தொலைவுப்
பயணம்
செய்ய
வேண்டியிருப்பதால், இரவு பகல் பாராமல் ஓடிக் கொண்டிருக்கும் ஆற்றுக்கு நின்று பேசுவதற்கு நேரமில்லை என ஆற்றின் செயலையும், ஆற்றின் முடிவையும்
எளிமையாகச்
சொல்லும்
இப்
பாடல்
நம் வாழ்க்கைக்கும் ஒரு உதாரணமாக
அமைந்திருக்கிறது.
மனிதர்களின்
வாழ்க்கையும்
இந்த
ஆற்றைப்
போன்றதுதான்.
ஆற்றைப்
போல்
மனிதர்களும்
எதிர்ப்படும்
தடைகளைத்
தாண்டி,
சமநிலைகளில்
தாழ்ந்தும்,
இந்தப்
பூமியில்
நம்மால்
செய்யக்
கூடியதை நற்செயல்களைச் செய்து,
நம்
வாழ்க்கையை
முடிந்த
வரை
பிறருக்குப்
பயனுடையதாக்கி,
முடிவில்
இறைவனைச்
சென்றடைவதுதான்
மனித
வாழ்க்கையின்
மிகப்பெரும்
தத்துவம் என்பதை ஆறு எனும் கவிதையின் வழி வெளிப்படுத்தியுள்ளார்.
கருத்துகள்
கருத்துரையிடுக